Amnesty International baseert zich op de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en op internationale wetgevingen. Het is dan ook onze taak met woord en daad te ijveren voor een humane oplossing van dit probleem, soms tegen de stroom in; maar daar kunnen we tegen! We zullen overal opkomen voor het recht op asiel zoals vermeld in artikel 14.
Liever dan zelf een zoveelste opinie te lanceren is het misschien goed om een gedicht te lezen over de redenen om weg te vluchten en de gevaren die deze vluchtelingen moeten trotseren op weg naar Europa, op weg naar een veilig leven.
Het spijt me moeder
Het spijt me moeder, dat het schip zonk en dat ik niet daar kon geraken om de schulden af te betalen voor de reis,
Wees niet droef moeder, dat ze mijn lichaam niet vonden, want wat voor zin zou het nu hebben, behalve voor de kosten van transport, rouwdienst en begrafenis,
Het spijt me moeder, dat de oorlog over ons kwam en dat ik moest vertrekken zoals de anderen, hoewel mijn dromen niet groots waren zoals de hunne,
Je weet, al mijn dromen waren de grootte van een medicijndoosje voor je buik, en van de kosten om je tanden te laten verzorgen. Maar mijn tanden worden nu groen zoals de kleur van het wier dat er zich op vastzet,
En toch zijn ze nog altijd mooier dan de tanden van de dictator,
Het spijt me mijn liefste dat ik je een huis van illusies heb gebouwd. Een houten huis zoals de huizen die we zagen in films. Een nederig huisje ver weg van vaatbommen, sectarisme, etnische bindingen en de praatjes van buren,
Het spijt me broer, dat ik je de 50 euro niet kon zenden bij het begin van elke maand zodat je het goed zou hebben tot je afstudeert,
Het spijt me zus dat ik je de nieuwe gsm niet stuurde met wi-fi zoals die van je rijkere vriendin,
Het spijt me, mijn mooi huis, dat ik nooit meer mijn jas achter je deur zal hangen,
Het spijt me, lieve duikers en reddingswerkers, dat ik de naam van de zee niet ken waarin ik verdronk,
Wees gerust, Ministerie van Immigratie, want ik zal jullie niet tot zware last zijn,
Dank je, lieve zee, om ons te verwelkomen zonder visa of paspoort. Dank aan de vissen die mij zullen delen zonder te vragen naar mijn godsdienst of politieke overtuiging,
En dank aan de nieuwskanalen die het nieuws van onze dood zullen brengen elk uur, 2 dagen gedurende 5 minuten,
En dank om te treuren om ons wanneer je het nieuws hoort… het spijt me dat ik verdronk.
Syriërs zijn de grootste groep die deze dodentrip op overladen boten riskeren om zich in veiligheid te brengen aan de overkant van de Middellandse Zee.
Natuurlijk zou Europa een behoorlijke reddingsdienst op zee moeten hebben. Maar als we echt Syrische levens willen redden, is de meest effectieve weg om ze veilig te stellen in hun thuis dat ze niet willen verlaten. Dat betekent de vaatbombardementen doen ophouden, en de chemische wapens en het geweld waarvoor ze vluchten. Sluit je aan bij de oproep van Syrië’s vrijwillige reddingswerkers voor een no-fly zone om burgers te beschermen.
www.whitehelmets.org.
Het is een beslissende stap op weg naar vrede.
(gedicht oorspronkelijk in het Arabisch geschreven, uit het Engels vertaald door Reine Wellens)