No pasarán!

Be a voice not an echo. Dit is de titel van een cd van de Duitse groep Endymion. Het schijnt in oorsprong een quote te zijn van Albert Einstein. Ik zag het echter een week geleden op het T-shirt van een jonge moslim. En binnen de context van de recente gebeurtenissen kreeg het plots een heel andere, bijzondere betekenis.
Jezelf een vraag stellen en dan die vraag aan een ander stellen, daarmee begint verzet, schrijft Remco Campert in “Verzet”.

Er is al veel inkt gevloeid ivm de terreuraanslagen in Parijs. Er werd/wordt gepeild naar oorzaken en motieven, naar middelen om terreurdaden zoveel mogelijk tegen te gaan; er wordt gediscussieerd over vrijemeningsuiting enerzijds en respect voor godsdienst anderzijds, over vrije mening en de verantwoordelijkheid om daar op een correcte manier mee om te gaan.

Dat wij het recht hebben om onze mening kenbaar te maken op welke manier dan ook staat buiten kijf. En uiteraard heeft niemand het recht om ons hiervoor te doden, daar is geen discussie over mogelijk.

Jonge moslims die zodanig geïndoctrineerd zijn dat ze tot terreurdaden overgaan willen niet alleen mensen ombrengen maar willen bovendien angst en haat zaaien, willen de verschillende bevolkingsgroepen en gemeenschappen tegen mekaar opzetten en op die manier de maatschappij ontwrichten. En daar mogen we niet aan toegeven.

Toen ik eveneens een week geleden iemand op een totaal ongenuanceerde manier, op een hatelijke toon  allerlei onzin hoorde uitkramen over “de” moslims, ben ik daar luid en krachtig tegenin gegaan. Bovendien heb ik toen eindelijk mijn goed voornemen voor 2015 gevonden: telkens wanneer ik geconfronteerd word met extreme uitlatingen, van welke aard dan ook, zal ik zeggen dat ik niet akkoord ben. In 2015 zwijg ik niet langer.
We moeten polarisatie tegengaan, we moeten onze stem verheffen, we moeten blijven zeggen dat veralgemening, dat ongenuanceerd denken verkeerd is en we moeten mensen die racistische of andere onaanvaardbare uitlatingen spuien op hun plaats zetten. Niet alleen vandaag, ook morgen en overmorgen.
Nee, ik zwijg niet meer. Te vaak laten we racisten maar uit hun nek kletsen.

Als in Frankrijk miljoenen mensen op straat komen om te tonen dat ze zich niet laten doen, dat ze niet toegeven aan dreiging en terreur, dat ze waarden als vrijheid, broederlijkheid en gelijkheid blijven verdedigen, waarom zou ik dan ook niet mijn stem laten horen. In datzelfde gedicht van Campert staat immers ook iemand verzet zich en dan nog iemand en nog iemand en nog…

Dus: extremisten, fanatici, racisten, … jullie zullen mij horen.

Want voor alle extreme uitingen geldt maar 1 wet: NO PASARÁN!

door Ella