Op 21 augustus werd Bradley Manning tot 35 jaar gevangenis veroordeeld.
Een tengere jongen, klein van gestalte, onzeker. Heeft twijfels over zijn seksuele geaardheid. Is misschien homo. Blijkt voortaan als vrouw door het leven te willen gaan, als Chelsea.
Dit allemaal doet echter niet terzake. Dit leidt alleen maar van de essentie van de zaak af en die is: Manning heeft geen criminele feiten gepleegd en krijgt toch een zeer zware gevangenisstraf.
Door deze straf leren de USA ons het volgende.
1. Onschuldige burgers doodschieten in Irak is blijkbaar geen zwaar vergrijp. Tot nog toe zijn er geen beschuldigingen geuit tegen de bemanning van de helikopter die verantwoordelijk was voor de beschieting.
2. Er is bij deze beschieting zelfs sprake van oorlogsmisdaden. Ofschoon dit in strijd is met de Conventie van Genève gaat Amerika vrijuit.
3. Door het bestraffen van Manning maakt Amerika duidelijk dat zij geen klokkenluiders duldt. M.a.w. men wil onfrisse praktijken niet in de openbaarheid brengen. Het principe van vrije mening wordt hierdoor duidelijk geschonden.
Doden van onschuldige burgers en oorlogsmisdaden plegen: so what?
Het melden hiervan: een straf van 35 jaar.
America: the land of the free?