Einde juli werden na enkele jaren stilte weer ‘vredesbesprekingen’ gestart tussen Israël en de Palestijnen. Normaal gezien zouden we moeten schrijven ‘tussen Israël en Palestina’, maar Palestina bestaat als land, als natie, als onafhankelijke staat officieel niet. Dat alleen al zegt heel veel.
Bovendien schrijven we ‘vredesbesprekingen’ heel bewust tussen aanhalingstekens.
Als er over vrede wordt gesproken, dan mag men er toch vanuit gaan dat de wil aanwezig is om ooit – hoe moeilijk het ook zal verlopen – tot vrede te komen tussen beide partijen. Dit is hier duidelijk niet het geval. Je kan een woord tussen aanhalingstekens plaatsen om aan te geven dat je dat woord ironisch gebruikt, m.a.w dat je in een bepaalde context aan de inhoud ervan geen geloof hecht.
Goed. Er zouden dus weer ‘vredesonderhandelingen’ komen. Onmiddellijk kwam bij mij de reactie op: en nu afwachten wanneer Israël de bouw van nieuwe nederzettignen aankondigt. Dat doet het bij zogenaamde ‘vredesonderhandelingen’ namelijk bijna altijd.
En inderdaad: begin augustus meldde Israël dat het 91 nederzettingen zou subsidiëren. Wie dacht dat daarmee de kous af is, die vergiste zich schromelijk. Immers, iets later werd gemeld dat Israël ongeveer 1200 nieuwe woningen zou bouwen in nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever. En alsof dat nog niet genoeg was werd enkele dagen later ook nog eens aangekondigd dat de gemeenteraad van Jeruzalem de bouw van 942 nieuwe woningen in Oost-Jeruzalem heeft goedgekeurd.
Israël weet dat de nederzettingenpolitiek voor zeer veel ongenoegen zorgt bij de Palestijnen en bij een zeer groot deel van de wereld. De aankondiging van weer een uitbreiding van de nederzettingen is een regelrechte provocatie en bewijst dat Israël absoluut niet van plan is om echt aan vrede te werken. Wel integendeel.
Israël is vanaf zijn bestaan van plan geweest om een zuiver joodse staat te vormen, waar geen plaats is voor Palestijnen. De bouw van nederzettingen, waardoor de Westbank wordt opgedeeld in joodse nederzettingen en Palestijnse enclaves waardoor een echte Palestijnse staat onmogelijk wordt gemaakt, is slechts1 van de vele middelen om dat uiteindelijke doel van een zuiver joodse staat te bereiken. Israël denkt dus helemaal niet aan vrede, omdat dat regelrecht indruist tegen zijn eigen doelstelling.
Israël overtreedt bovendien voortdurend het internationaal en humanitair recht, legt ontelbare resoluties gewoon naast zich neer. ‘Vredesbesprekingen’?